کاربردها ، مزایا و محدودیت های MRI در ایمپلنت های دندانی
MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) تکنیک تصویربرداری پیشرفته با بالاترین کنتراست رزولوشن است. این تکنیک ، تصویری سه بعدی از ساختارها را به بهترین نحو ممکن فراهم می آورد . در این تکنیک تصویربرداری بر خلاف سایر تکنیک ها از اشعه یونیزان استفاده نمی شود و بیمار در فیلدی از مغناطیس قرار می گیرد. در حالی که در CT دوز بالایی از اشعه به بیمار تحمیل می شود. MRI در مشخص کردن محل کانال و مسیر آن در بیماران متقاضی ایمپلنت ، زمانی که CT قادر به تشخیص کانال نیست ، مفید است. تصویر فراهم شده کیفیت بالاتری دارد . هم چنین در بررسی سینوس ماگزیلاری جهت sinus lifting، تصویری عالی را از موقعیت سه بعدی سینوس بدون ریسک اشعه برای بیمار فراهم می کند و می تواند جای گزینی برای CT باشد. مواد ترمیمی فلزی ، ایمپلنت های دندانی و براکت های ارتودونسی می توانند سبب ایجاد آرتیفکت و مخدوش شدن اطلاعات تصویری MRI سر و گردن شوند. هر چند که ارتیفکت های ایجاد شده در فکین توسط ایمپلنت های دندانی در مقایسه با CT کم می باشد . در brain MRI توصیه می شود که اپلاینس های متحرک دندانی خارج شوند.